Το κάστρο της Μεθώνης χτίστηκε το 1209 μ.Χ. από τους Ενετούς και δεσπόζει επιβλητικό στο νοτιοδυτικότερο άκρο της Πελοποννήσου αποτελώντας ένα από τα χαρακτηριστικότερα δείγματα καστροπολιτείας στον ελληνικό χώρο. Ακριβώς δίπλα βρίσκεται το οχυρωμένο νησάκι Μπούρτζι, με το οποίο ενώνεται μέσω μιας μικρής αψιδωτής γέφυρας.
Το κάστρο αποτελούσε το μήλο της έριδος για όλες τις μεγάλες δυνάμεις της αρχαιότητας εξαιτίας της στρατηγικής του θέσης, καθώς
ήταν η πύλη μεταξύ ανατολής και δύσης. Φράγκοι, Οθωμανοί και Ενετοί εποφθαλμιούσαν την περιοχή για τα οικονομικά και διπλωματικά τους συμφέροντα.
Η μεγάλη ακμή του κάστρου τοποθετείται την περίοδο της Α’ Ενετοκρατίας, δηλαδή κατά τον 13ο-15ο αιώνα, ενώ η οριστική παρακμή του επήλθε περί το 1828, όταν πλέον ο πληθυσμός του μεταφέρθηκε εκτός των τειχών, αφήνοντάς το στην εγκατάλειψη.
Το κάστρο αποτελεί πόλο έλξης χιλιάδων τουριστών ετησίως αποπνεώντας μνήμες από περασμένες ένδοξες εποχές.